پادشاه مینجانگ (48-44 میلادی)، چهارمین امپراطور گوگوریو ، شمالی ترین در میان سه
امپراطوری کره، بود.

سابقه

برطبق کتاب سامگوک ساگی، پادشاه مینجانگ برادر کوچکتر پادشاه دائموسین و پنجمین و
کوچکترین پسر دومین پادشاه گوگوریو، یوری ، بود. او بدلیل اینکه ولیعهد، برادرزاده
او و پسر پادشاه دائموسین (Hae U) ، جوان بود به سلطنت رسید.
اگر چه، بر طبق کتاب سامگوک یوسا، مینجانگ پسر پادشاه دائموسین و برادر کوچکتر
پادشاه موبون(Hae U) بود.


حکومت

گرچه، دوران فرمانروایی مینجانگ، طولانی نبود، اما او توانست از نبردهای نظامی
اجتناب کند و آرامش را در بیشتر امپراطوری حفظ کند.
دوران حکومت او با چندین حادثه بد طبیعی مشخص شده است. در دومین سال حکومت مینجانگ،
سیلی در استانهای شرقی رخ داد که موجب شد تا تعدادی از مردم خانه های خود را از دست
بدهند و دچار قحطی شوند. با دیدن این وضعیت، مینجانگ، دستور داد تا در انبارهای غذا
را باز کنند و مواد غذایی را به طور مساوی در میان مردم توزیع کنند
در چهارمین سال حکومت او، مینجانگ یک غار سنگی، در ناحیه ای در غرب امپراطوری، ساخت
و گفته شده است که او در آن بعد از یک شکار طولانی استراحت می کرده است.

مرگ

در سال 48 میلادی، بعد از 5 سال حکومت، مینجانگ، مریض شد و درگذشت. در بستر مرگ، او
درخواست کرد تا او را در مکانی که در آن استراحت می کرده است، دفن کنند و افراد او
خواسته او را برآورده کردند. او در غار سنگی در "Minjung-won"، دفن گردید، بدین
گونه از او پس از مرگ با نام مینجانگ، یاد میشود